Un cafè amb sal,
ganes de plorar.
El meu món està tremolant.
Ja sento que s'acosta el final.
Jo no vull guanyar,
això ara a mi ja m'és igual.
Estic cansada ja d'inventar
excuses que no saben on van.
I tan sols quedaran
les bones estones d'ahir,
que van ser de les dos.
I tinc una cosa per dir.
Que recordaràs les tardes d'hivern sola a Madrid
comptant les estrelles cada nit.
La vida passava i jo sentia que anava morint d'amor,
veient-te esperant-me al meu portal,
asseguda a terra tot pensant que pots comptar amb mi quan vulguis.
No hi va haver maldat,
sols ingenuïtat.
Vas pretendre fer-nos pensar
que teníem el món a l'abast.
I tan sols quedaran
les bones estones d'ahir,
que van ser de les dos.
I tinc una cosa per dir.
Que recordaràs les tardes d'hivern sola a Madrid
comptant les estrelles cada nit.
La vida passava i jo sentia que anava morint d'amor,
veient-te esperant-me al meu portal,
asseguda a terra tot pensant que pots comptar amb mi quan vulguis.
I no puc evitar trobar-te a faltar
mentre te'n vas donant la mà
al meu temps i ja està...!
I sento que jo vull vence't, vence't
i penso
Que recordaràs les tardes d'hivern sola a Madrid
comptant les estrelles cada nit.
La vida passava i jo sentia que anava morint d'amor,
veient-te esperant-me al meu portal,
asseguda a terra tot pensant que pots comptar amb mi quan vulguis.
Que recordaràs les tardes d'hivern sola a Madrid
comptant les estrelles cada nit.
La vida comença i jo respiro, respiro per tu.
Un café con sal, ganas de llorar,
mi mundo empezando a temblar,
presiente que se acerca el final.
No quiero ganar, ahora eso qué más da.
Estoy cansada ya de inventar
excusas que no saben andar.
Y sólo quedarán
los buenos momentos de ayer,
que fueron de los dos
y hoy sólo quiero creer
que recordarás las tardes de invierno por Madrid,
las noches enteras sin dormir,
la vida pasaba y yo sentía que me iba a morir de amor
al verte esperando en mi portal
sentado en el suelo sin pensar
que puedes contar conmigo.
Nunca hubo maldad sólo ingenuidad,
pretendiendo hacernos creer
que el mundo estaba a nuestros pies.
Cuando el sueño venga a por mi,
en silencio voy a construir
una vida a cada color donde vivamos juntos los dos.
Y sólo quedarán
los buenos momentos de ayer,
que fueron de los dos
y hoy sólo quiero creer
que recordarás las tardes de invierno por Madrid,
las noches enteras sin dormir,
la vida pasaba y yo sentía que me iba a morir de amor
al verte esperando en mi portal
sentado en el suelo sin pensar
que puedes contar conmigo.
Y no puedo evitar
echarte de menos mientras das
la mano a mi tiempo y te vas,
yo siento que quiero verte y pienso
que recordarás las tardes de invierno por Madrid,
las noches enteras sin dormir,
la vida pasaba y yo sentía que me iba a morir de amor
al verte esperando en mi portal
sentado en el suelo sin pensar
que puedes contar conmigo.
Que recordarás las tardes de invierno por Madrid,
las noches enteras sin dormir,
la vida se pasa y yo me muero por ti.